Wielcy ludzie - Strona 2 z 3 - Publicystyka społeczna

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.8 – trzeci rozbiór Polski i cześć dla bohatera

Armia rosyjska szybko zbliżała się ku Warszawie. Warszawa stała w przerażeniu i żałobie: najdzielniejsze wojska padły, wodzowie w niewoli, lecz najstraszniejszym ciosem była utrata wodza ukochanego, utrata Kościuszki. 20 000 mieszczan warszawskich rzuciło się ku obozowi rosyjskiemu dla odbicia Kościuszki. Najwyższa Rada Narodowa powstrzymała lud od tego zamiaru, nawołując do przygotowywania obrony — sypano bez […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.7 – Powstanie Kościuszkowskie c.d.

W ślad za Warszawą i Wilnem poszły inne miasta i ziemie, a wszędzie naród powstający do walki z najazdem moskiewskim Kościuszkę ogłaszał swym wodzem i naczelnikiem. Położenie tego naczelnika było trudne. Wojska było mało, nie było broni, pieniędzy. Zbierał tedy oddziały, musztrował je, pisał setki listów, odezw, wołał o podatki, o broń, o ludzi. Wiedział, […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.6 – Powstanie Kościuszkowskie

Oficerowie polscy, nie chcąc słuchać tych rozkazów, wołali, aby prędzej walkę zaczynać, bo potem nie będzie żołnierza i broni. Kościuszko też przekonał się, że nie można zwlekać, aby nie postradać resztek wojska, najlepszych ludzi, którzy przygotowywali powstanie. W połowie marca 1794 roku podążył do Krakowa, ku któremu spieszyli także dowódcy oddziałów wojsk polskich, choć im […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.5 – przygotowania do powstania

Takie prawa nie podobały się niektórym wielkim panom, chcieli te prawa znieść, udali się o pomoc do carowej rosyjskiej. Carowa patrzyła niespokojnie na nowe urządzenia, odradzające Polskę; rada byłaby, aby w Polsce panował dawny nieład; toteż przysłała 100 000 wojska rosyjskiego, aby przywrócić dawny ucisk i samowolę panów.

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.4 – w służbie dla USA i Polski

Wieść o tej walce radością i nadzieją przejmowała wszystkie uciśnione ludy. Zdawało się, że gdy jedni zerwą pęta, łatwiej zdobędą wolność i inni. Spieszyli tedy z różnych krain do Ameryki ochotnicy. Jeden z pierwszych pospieszył Kościuszko. Galarem przez Bug i Wisłę popłynął do Gdańska, stamtąd morzem do Francji, potem przez Atlantycki Ocean (podróż przez ocean […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.3 – marzenia o wolności narodów

Po ukończeniu nauk w Korpusie Kadetów jako jeden z najzdolniejszych uczniów został wysłany zagranicę dla dalszego kształcenia się. Król, który znał Kościuszkę, pragnął, aby ten został malarzem, przeznaczył mu sto dukatów rocznie na podróż i naukę. Adam Czartoryski też przyszedł mu z pomocą, a Kościuszko, nie chcąc być tylko na łasce opiekunów, wziął od brata […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.2 – szkoła kadetów

Szkoła Kadetów miała wychować pewną liczbę młodzieży na oficerów, którzy by mogli wojska polskie wyćwiczyć, w razie potrzeby poprowadzić. Opiekunem i kierownikiem tych młodych kadetów, ich komendantem był Adam Czartoryski, człowiek wysoko wykształcony, kochający kraj i widzący dobrze, co w urządzeniach Polski było złego, widzący słabość państwa polskiego, niebezpieczeństwo grożące Polsce od sąsiadów i pragnący […]

Tadeusz Kościuszko

Tadeusz Kościuszko – cz.1 – młodość

Tadeusz Kościuszko urodził się w Mereczowszczyźnie, powiecie Słonimskim w 1746 roku, w czasie kiedy Polska była jeszcze wolna, kiedy Polacy rządzili się sami, mieli swego króla, swoje wojsko, sami stanowili prawo. Ojciec Tadeusza, Ludwik Kościuszko, szlachcic z urodzenia, był człowiekiem zamożnym, czynnym w swoim powiecie. W gospodarstwie domowym często wyręczała go żona, gdy on sam […]

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz – cz.4

Kamiński zaprasza młodzież do siebie, gromadzi ją, pożycza książki, zachęca do tłumaczenia dzieł obcych, pisania własnych; wspiera młodych autorów radami, poprawia ich utwory pod względem stylu, języka, a nawet ortografii. Zachęca do poznawania się z pieśniami ludowymi, do spisywania ich, aby potem pieśni te poprawiać, udoskonalać i tworzyć z nich polską muzykę narodową.

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz – cz.3

W 1814 roku zjeżdża Jachowicz do Lwowa. Tu musi w liceum przygotować się do uniwersytetu (bo gimnazjum stanisławowskie nie miało najwyższych klas), a w 1815 roku dostaje się do uniwersytetu. Nauki na uniwersytecie lwowskim stały wtedy nie bardzo wysoko. Uniwersytet ten zamknięty był przez lat kilka z rozporządzenia władz austriackich, otwarty został znów w 1815. […]